کتاب روانشناسی اجتماعی

در بخشی از کتاب روانشناسی اجتماعی می‌خوانیم:

رفتار کاهش ناهماهنگی اغلب ناسازگارانه است، بدین معنا که فرد را از فراگیری واقعیات مهم یا پیدا کردن راه حل‌های واقعی برای مسائلش باز می‌دارد. از سوی دیگر، هدفی را برآورده می‌کند: رفتار کاهش ناهماهنگی، رفتار دفاع از خود است. با کاهش ناهماهنگی، تصور مثبت از خود حفظ می‌شود. با اینکه رفتار دفاع از خود می‌تواند مفید باشد ولی می‌تواند پیامدهای وخیمی نیز داشته باشد.

اتخاذ یک تصمیم، ناهماهنگی ایجاد می‌کند. زیرا شناخت‌های مربوط به جنبه‌های منفی شیء ترجیح داده شده، با انتخاب آن، ناهماهنگ است، و شناخت‌های مربوط به جنبه‌های مثبت شیء برگزیده نشده، با عدم انتخاب آن ناهماهنگند. برای کاهش ناهماهنگی، مردم به طور ذهنی، فاصله این راه حل‌ها را افزایش می‌دهند. یعنی اینکه پس از اخذ تصمیم، ویژگی‌های مثبت چیزی را که انتخاب کرده اند، مورد تأکید قرار می‌دهند، در حالی که، به خصوصیات منفی آن بی اعتنایی می‌کنند. همچنین، مردم بر خصوصیات منفی چیزی که انتخاب نکرده اند، تأکید می‌کنند و ویژگی‌های مثبت آن را مورد بی اعتنایی قرار می‌دهند. همین فرآیند در روابط دوستانه افراد نیز وجود دارد: هرگاه در روابط نزدیک و دوستانه، تعهدی وجود داشته باشد، افراد معمولاً بر جنبه‌های مثبت فرد مورد نظر خود، تأکید می‌کنند و جذابیت‌های سایر افراد را، نادیده می‌گیرند.