پاورپوینت مکانیسم عمل و تاثیر دارو (pptx) 48 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 48 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
جلسه دوم
مکانیسم عمل و تاثیر دارو:
داروی مورد نظر متلاشی شدن فرم دارویی و انحلال آن جذب (ورود دارو با خون) توزیع در قسمت های مختلف بدن متابولیسم (عمدتا از طریق کبد) دفع (از طریق کلیه، روده و ...)
تداخل دارویی:
حالتی است که آثار ناشی از یک دارو توسط داروی قبلی یا داروهایی که همزمان با آن مصرف شده است، تغییر می یابد و در نتیجه عمل فارماکولوژیک هر کدام از آنها افزایش یا کاهش می یابد. تداخل دارویی ممکن است مفید و یا مضر باشد.
تعریف اگونیست:
اکثر داروها برای اینکه بتوانند اثری از خود بر جای بگذارند، باید به یک گیرنده متصل شوند. داروهای اگونیست به صورتی به گیرنده متصل می شوند و آن را فعال می کنند که موجب ظاهر شدن اثر مربوطه شوند. به عنوان مثال داروی بتانکول که جهت تسهیل در ادرار کردن استفاده می شود، به صورت اگونیست است و اثر استیل کولین را تقلید می کند.
تعریف آنتاگونیست:
داروهای آنتاگونیست با اتصال به یک گیرنده، مانع اتصال سایر مولکول ها به آن می شوند و با غیر فعال کردن گیرنده، اثر مربوطه را از بین برده و یا کم می کنند. به عنوان مثال داروی آتروپین یک آنتاگونیست است زیرا با مسدود کردن گیرنده های استیل کولین، مانع دسترسی استیل کولین و سایر اگونیست های مشابه آن به گیرنده می شوند. بنابراین گیرنده در وضعیت غیر فعال باقی مانده و آثار استیل کولین و داروهای مشابه آن در بدن کاهش می یابد.
حذف دارو در اولین عبور (First-Pass Elimination):
پس از جذب داروهای خوراکی از جدار روده، سیستم باب داروها را قبل از آنکه وارد گردش خون عمومی شوند، به کبد حمل می کند. کبد مسئول متابولیسم داروها قبل از ورود به گردش خون است. این امر منجر به از بین رفتن بخشی از دارو می شود.
اگر داروها به روش رکتال مصرف شوند، این اثر کمتر از راه خوراکی خواهد بود.
اثر عبور کبدی برای داروهای مختلف، متفاوت است. به عنوان مثال داروی متفورمین تقریبا به طور کامل جذب می شود و عبور اول کبدی ناچیزی دارد. اما عبور اول کبدی برای داروی مورفین حدود 67% است و اگر مورفین به صورت خوراکی مصرف شود حدود 33% از دارو جذب می شود.
مصرف دارو در گروه های خاص:
الف) اطفال: سیستم طبیعی بدن اطفال از لحاظ متابولیزه کردن و پاسخ دهی به داروها با بدن افراد بزرگسال متفاوت می باشد. علاوه براین ممکن است بعضی از رفلکس های طبیعی بدن مانند سرفه کردن در نوزادان به صورت کامل تکامل نیافته باشد.به دلیل همین تفاوت ها ممکن است یک دارو که با موفقیت در افراد بزرگسال کاربرد داشته ، عارضه خطرناکی را در اطفال ایجاد کند. به عنوان مثال سال های طولانی پس از مصرف آسپیرین در بزرگسالان مشخص شد که استفاده از آسپیرین در اطفال مبتلا به آنفولانزا و آبله مرغان ، خطر بروز عارضه آسیب های مغزی را در پی خواهد داشت.
ب) افراد مسن: افزایش سن باعث بروز تغییرات زیادی در سیستم های طبیعی بدن از جمله سیستم متابولیسم و دفع دارو، تغییر توده چربی و ماهیچه ای بدن و ... می شود و از طرفی بیماری هایی مانند احتباس ادرار، درد مفاصل، افزایش فشار خون، اختلال های فراموشی ، مشکلات گوارشی (زخم معده و یبوست) و ... در افراد مسن شایع تر است. بنابراین ، استفاده از دارو ها در افراد مسن نیاز به توجه خاصی دارد.
